-
1 гноиться
глаг.• gnoić• ropieć• zaropieć* * *
См. также в других словарях:
Liste österreichischer Agrargemeinschaften — Die Liste österreichischer Agrargemeinschaften stellt eine Zusammenfassung bestehender Agrargemeinschaften dar, gegliedert nach österreichischen Bundesländern. Im Bundesland Wien gibt es keine Agrargemeinschaften. Die Daten stammen von den… … Deutsch Wikipedia
Милич — (Ян) предшественник Гуса, родом из Моравии. Был секретарем и вице канцлером императора Карла IV, затем архидиаконом в Праге; по поручению пражского архиепископа не раз визитировал приходские церкви и монастыри. В эти поездки М. имел случай… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Gribietsch — Wappen Karte … Deutsch Wikipedia
Großkirchheim — Großkirchheim … Deutsch Wikipedia
Irschen — Irschen … Deutsch Wikipedia
Seetaler Alpen — p1 Seetaler Alpen Die Seetaler Alpen mit dem Zirbitzkogel von Nordwest (Lachtal) Höchster Gipfel Zirbitzkogel ( … Deutsch Wikipedia
Déclinaisons en slovaque — Le slovaque est une langue flexionnelle et comporte donc des déclinaisons pour les noms, les pronoms personnels et possessifs, les adjectifs qualificatifs, les adjectifs démonstratifs et les adjectifs numéraux ordinaux et cardinaux. Les mots se… … Wikipédia en Français
antyseptyka — ż III, CMs. antyseptykayce, blm med. «niszczenie żywych drobnoustrojów, np. w ranach, na narzędziach chirurgicznych, w pomieszczeniach, w celu zapobiegania zakażeniu; wyjaławianie bakteriologiczne» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
dziki — dzicy, dzikszy 1. «będący w stanie natury, w stanie pierwotnym» a) «o zwierzętach: nie oswojony, nie obłaskawiony, nie hodowany» Dziki mustang. Dzikie gęsi, kaczki, łabędzie. b) «o roślinach: nie uprawiany, nie hodowany» Dzikie wino, dzika mimoza … Słownik języka polskiego
krwawić — ndk VIa, krwawićwię, krwawićwisz, krwaw, krwawićwił 1. «o ciele człowieka lub zwierzęcia, o ranach na ciele wydzielać krew; broczyć» Rana krwawiła już słabo. Krwawił i wił się z bólu. 2. «ranić do krwi» Skały krwawiły mu palce. ◊ Krwawić komuś… … Słownik języka polskiego
mięso — n III, Ms. mięsosie; lm D. mięs 1. «jadalne części zabitych zwierząt (z wyjątkiem tłuszczu); potrawy przyrządzane z tych części» Mięso cielęce, wołowe, wieprzowe. Mięso ryb. Rybie mięso. Kruche, soczyste, łykowate mięso. Mięso gotowane, duszone,… … Słownik języka polskiego